《雨霖霖》 柳永
寒蝉凄切,对长亭晚,骤雨初歇.
都门帐饮无绪,留恋处,兰舟摧发.
执手相看泪眼,竟无语凝噎.
念去去千里烟波,暮霭沈沈楚天阔.
多情自古伤离别,更那堪冷落清秋节.
今宵酒醒何处,杨柳岸、 晚风残月.
此去经年,应是良辰好景虚设.
便纵有千种风情,更与何人说
(或者是:十年生死两茫茫,不思量,自难忘.小轩窗,正梳妆,相顾无言,惟有泪千行.)
《雨霖霖》 柳永
寒蝉凄切,对长亭晚,骤雨初歇.
都门帐饮无绪,留恋处,兰舟摧发.
执手相看泪眼,竟无语凝噎.
念去去千里烟波,暮霭沈沈楚天阔.
多情自古伤离别,更那堪冷落清秋节.
今宵酒醒何处,杨柳岸、 晚风残月.
此去经年,应是良辰好景虚设.
便纵有千种风情,更与何人说
(或者是:十年生死两茫茫,不思量,自难忘.小轩窗,正梳妆,相顾无言,惟有泪千行.)