苏轼的《江城子》
江城子
苏轼
十年生死两茫茫,不思量,自难忘,千里孤坟无处话凄凉.
纵使相逢应不识,尘满面,鬓如霜.
夜来幽梦忽还乡,小轩窗,正梳妆,相顾无言惟有泪千行.
料得年年肠断处,明月夜,短松冈.